ΚΟΖΑΝΗ 6/11/2013
ΚΕΝΤΡΙΚΗ ΠΛΑΤΕΙΑ ΚΟΖΑΝΗΣ
Συναδέλφισσες συνάδελφοι, νέες νέοι, συνταξιούχοι, άνεργοι, πολίτες αυτού του τόπου.
Είμαστε για ακόμη μια φορά στους δρόμους, στις πλατείες και απαιτούμε επιτέλους να μας ακούσουν, να ακούσουν την φωνή της κοινωνίας, που υποφέρει και αργοπεθαίνει.
Ανεργία, φτώχεια, εξαθλίωση είναι τα χαρακτηριστικά μετά από τρία χρόνια σκληρή, βάρβαρη, νεοφιλελεύθερη μονεταριστική μνημονιακή πολιτική, που την χαρακτηρίζουν η εμμονή στην κοινωνική και εργασιακή αναλγησία.
Το μόνο που κάνουν οι πολιτικές της κυβέρνησης που εκτελεί κατά γράμμα της τροϊκανές εντολές, είναι να πολλαπλασιάζουν τα αδιέξοδα της οικονομίας και της κοινωνίας με κίνδυνο να μην υπάρξει επιστροφή.
Η λίστα των ανέργων καθημερινά αυξάνεται όλο και περισσότερο, η αγορά εργασίας έχει απορυθμιστεί, η μαύρη και ανασφάλιστη εργασία και η ελαστικοποίηση των εργασιακών σχέσεων κερδίζουν έδαφος, το εργατικό δίκαιο έχει ξηλωθεί και βέβαια έχουν ακυρώσει τον ακρογωνιαίο λίθο, τις Συλλογικές Συμβάσεις εργασίας.
Στην Ελλάδα του 2013 διαλύουν κάθε έννοιας αλληλεγγύης, συνοχής και δημοσίου συμφέροντος.
Περιορίζουν την δημοκρατία και καταργούν δημοκρατικούς θεσμούς, καταργούν το Ευρωπαϊκό κοινωνικό κεκτημένο.
Κυβέρνηση και τρόϊκα δεν θέλουν, το ποιούς βολεύει είναι γνωστό, να κατανοήσουν το αυτονόητο και αυταπόδεικτο.
Ότι η εναλλακτική οικονομική και πολιτική πρόταση των συνδικάτων για την ενίσχυση των εισοδημάτων και της πραγματικής οικονομίας, την διεύρυνση της παραγωγικής βάσης της χώρας, με φιλεργατικές αναπτυξιακές και κοινωνικές πολιτικές, είναι η μόνη και ρεαλιστική λύση για την έξοδο από την κρίση.
Απαντάμε σε όλους, στην Κυβέρνηση, στην Τρόϊκα, ότι:
Αλλαγές, εκσυγχρονισμός, ανάπτυξη, πρόοδος, προοπτική και ελπίδα είναι ΑΔΥΝΑΤΟΝ να υπάρξουν με υποταγμένους, εξαθλιωμένους και εξοντωμένους τους πολίτες, την κοινωνία, τους εργαζόμενους, τα συνδικάτα, τους συλλογικούς και κοινωνικούς φορείς, με πληγωμένη την ίδια τη ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
Οι ψεύτικες «ιστορίες επιτυχίας» δεν πείθουν κανέναν. Γι αυτό τα συνδικάτα μαζί με τους εργαζόμενους, παρά τις δυσκολίες, τα εμπόδια, τις καταργήσεις και τους περιορισμούς, θα συνεχίσουν αταλάντευτα τον αγώνα για να αποκρούσουν και να ανατρέψουν αυτές τις αντεργατικές, αντικοινωνικές και ΕΞΟΧΩΣ ΑΝΤΙΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΕΣ & ΑΝΤΙΕΥΡΩΠΑΪΚΕΣ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ, ν’ ακυρώσουν τις καταστροφικές επιταγές των Μνημονίων, το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας, να αλλάξουν ριζικά οι πολιτικές στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.
Σφαγιάζουν τους εργαζόμενους στην τοπική αυτοδιοίκηση, σειρά έχουν τα νομικά πρόσωπα, οι αναπτυξιακές, σφαγιάζουν τους εκπαιδευτικούς, τους εργαζόμενους στην Υγεία, του Δημόσιου και ιδιωτικού τομέα.
Μόνο λογιστική αντιμετώπιση των προβλημάτων της Ελληνικής οικονομίας.
Πως λοιπόν να δοθούν λύσεις στα προβλήματα της χώρας;
Τελευταία οι εργοδότες εκμεταλλευόμενοι ότι τους τα έδωσαν όλα, αναστέλλουν την λειτουργία των επιχειρήσεων, με αποτέλεσμα στρατιές εργαζομένων, να μην είναι ούτε άνεργοι, ούτε εργαζόμενοι, χωρίς κανένα εργασιακό ή ασφαλιστικό δικαίωμα, χωρίς λεφτά, όμηροι των πολιτικών των μνημονίων χωρίς μέλλον για τους ίδιους και χωρίς να αντιδρά το αρμόδιο υπουργείο και η κυβέρνηση. (sprider, neoset κ.λ.π.)
Ο Βρούτσης ισχυρίζεται ότι θα κάνει τις μαύρες θέσεις εργασίας λευκές, ποιόν κοροϊδεύει; Με ποιο θεσμικό πλαίσιο θα το κάνει; Με ποιους εργαζόμενους; Με ποια εργαλεία ελέγχου;
Όταν τα βασικά εργαλεία ελέγχου της αγοράς ΕΥΠΕΑ ΙΚΑ, ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ ΕΡΓΑΣΙΑΣ/Δ/ΝΣΗ, Επιθεώρηση μεταλλείων, συρρικνώνονται ή καταργούνται.
Παιδεία, υγεία, υπηρεσίες δημόσιες, κοινωφελής ή όχι καταστρέφονται, συρρικνώνονται.
Η πρώην ΔΕΚΟ, ΛΑΡΚΟ, ΔΕΗ, χωρίζουν, συρρικνώνονται, χωρίς μεταλλευτική και ενεργειακή πολιτική για τον τόπο, χωρίς σχέδιο, χωρίς όραμα.
Θα ακολουθήσουν τα νερά και ότι έχει απομείνει.
Βέβαια ακολουθεί και ο προϋπολογισμός, ταξικός σε βάρος του κόσμου της εργασίας και βάζει στην κλίνη του προκρούστη τα τελευταία εναπομείναντα εργασιακά δικαιώματα.
Έχουν οδηγήσει με την κατάργηση των εργατικών δικαιωμάτων τους εργαζόμενους στον καιάδα.
Απέναντι σε όλα αυτά η μόνη δύναμη αντίστασης παραμένουμε εμείς,
κυρίως οι εργαζόμενοι που απομείναμε, που οι περισσότεροι στον ιδιωτικό τομέα εργάζονται χωρίς να αμείβονται.
οι διωκόμενοι άνεργοι,
οι συνταξιούχοι,
οι νέοι και οι νέες της πατρίδος μας που ακόμη αντέχουν, για πόσο όμως;
Και δεν έχουν ακόμη εγκαταλείψει τη χώρα και το εχθρικό περιβάλλον που έχουν δημιουργήσει σε βάρος τους.
Τι κυβέρνηση είναι αυτή, που συνειδητά και σχεδιασμένα εξαθλιώνει το λαό της, απολύοντας, περικόπτοντας άγρια μισθούς, συντάξεις, ακυρώνει τις κοινωνικές παροχές την υγεία, την παιδεία.
Οφείλει επιτέλους να αλλάξει ρότα πριν είναι πολύ αργά, ήδη είναι αργά, να σκύψει και να ακούσει τα προβλήματα μας, οι εταίροι ας αναλάβουν τις ευθύνες τους, οι διαφωνίες δεν αρκούν, ο αντιδημοκρατικός κυβερνητικός κατήφορος δεν έχει τελειωμό, πρέπει τώρα να σταματήσει.
Διαφωνώ αλλά ψηφίζω γιατί… πρέπει να σώσουμε τη χώρα, μια χώρα άνυδρη, χωρίς όραμα, με διαλυμένο τον κοινωνικό ιστό, δεν έχει θέση σήμερα που κινδυνεύει πρωτίστως η Δημοκρατία, που τα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα μας συρρικνώνονται καθημερινά.
Σε αυτόν το αγώνα πάμε όλοι μαζί, κανείς μόνος του, αυτό πρέπει να είναι το σύνθημα μας από εδώ και πέρα.
Με ενότητα, με αλληλεγγύη, μόνο έτσι θα μπορέσουμε να γίνουμε δύναμη ανατροπής και να επιβάλλουμε λύσεις και να βγούμε από τα σημερινά αδιέξοδα που οδηγούν την οικονομία και την κοινωνία.
Αθ. Τολιόπουλος
Πρόεδρος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου